Trzmiel kamiennik
Bombus lapidarius L.
Zobacz również
Pielęgnacja poboczy w Bambergu
Trzmiel ziemny
Trzmiel gajowy
Murarka ogrodowa
Miesierka trójbarwna
Spójnica lucernówka
Obrostka pospolita
Porobnica włochatka
Pszczoły i inne gatunki zapylające
Znaczenie zapylaczy
Rozmowy z ekspertami #1
Jak zapylacze spędzają zimę?
Domki dla zapylaczy
Dzień pszczół
Dzień pszczół
Hotele dla zapylaczy
Pszczeli świat i jego problemy
Siedliska zapylaczy
Człowiek i pszczoła
Dobre praktyki dydaktyczne
Katastrofa klimatyczna a bioróżnorodność
Zapylaste DIY
Znaczenie zapylaczy
Pszczolinka pospolita
Zagrożenia dla zapylaczy
Zagrożenia w środowisku pszczoły miodnej
Higiena w pasiece
Zarządzanie przestrzenią
Rekomendacje dla gmin dotyczące drzew
Łąka w wielkim mieście
Drzewa w mieście
Trzmiele: łagodne olbrzymy
Lepiarka wiosenna – przyjaciółka wierzby
Obrostka letnia – pszczoła z głębin
Smuklik szerokopasy – piękny oportunista
Makatka zbójnica – wojowniczka
Spójnica krwawnicowa – budowle przy wodzie
Skrócinka europejska – kolekcjonerka oleju
Miesierka – rękodzieła z róż
Pszczolinka świerzbnicówka – czerwone spodnie na łące
Rośliny dla trzmieli
Trzmiele w mieście
Pasieki w miastach
Podsumowanie i plany na przyszłość
Tajemnica CCD
Pszczoła niejedno ma imię
Co w trawie piszczy?
Kwietna rewolucja
Technika string art
Pielęgnacja poboczy dróg z myślą o zapylaczach
Zarządzanie dzierżawionymi gruntami rolnymi w kontekście ochrony zapylaczy
Przyjazne zapylaczom działania na terenach gmin
Odpowiedzialne pszczelarstwo miejskie
Okiem pszczelarza
Nauka obywatelska
Mity na temat pszczół
FAQ: Pszczoła miodna i pszczelarstwo
FAQ: pszczoły i dzikie zapylacze
Błędy przy zakładaniu łąk
Rodzina, która zapewnia nam żywność
Dokąd one tak zapylają?
Gatunek bardzo pospolity w Polsce. Objęty częściową ochroną gatunkową. Tworzy duże rodzinki (ponad 500 osobników). Gniazda zakłada najczęściej pod ziemią, w opuszczonych norach gryzoni, rzadziej na powierzchni, w szczelinach starych murów lub kamienistych miejscach. Gatunek charakterystyczny dla terenów otwartych. Długość ciała matki to 18-22 mm, robotnicy 9-17 mm, a samca 10-15 mm. Owłosienie czarne, na końcowych odcinkach odwłoka (tergity 4-6) purpurowe, rzadziej rudoczerwone. Dodatkowo u samców na twarzy i przedpleczu owłosienie żółte. Matki wychodzą z zimowych kryjówek końcem kwietnia, robotnice pojawiają się na przełomie maja i czerwca, pokolenie płciowe: samce w połowie lipca, młode matki w końcu lipca. Gatunek polilektyczny – zbiera pokarm z ponad 360 gatunków roślin, wśród nich są chaber driakiewnik (Centaurea scabiosa L.), koniczyna łąkowa (Trifolium pratense L.), komonica zwyczajna (Lotus corniculatus L.), świerzbnica polna (Knautia arvensis (L.) J. M. Coult.), lucerny (Medicago L.), żmijowiec zwyczajny (Echium vulgare L.) i wyki (Vicia L.). Średnia długość języczka robotnicy to 6 mm.
Tekst: lic. Ewelina Berbeć, dr inż Paweł Migdał
Zdjęcia: Jakub Józefczuk