Jeden z najpospolitszych gatunków pszczół w Polsce. Można ją spotkać na terenie całego kraju. Występuje zazwyczaj w kwietniu i w maju, ale czasem pojawia się już w marcu i może być czasem aktywna do końca czerwca. Długość ciała samicy to 10-12 mm, a samca 9-12 mm. Ciało ma krępe, czarne i błyszczące. U samic głowa czarno owłosiona z dwoma “rogami” na głowie, tułów pokryty włoskami w kolorze piaskowym. U samców głowa i tułów z jasnymi włoskami. Odwłok ubarwiony podobnie u obu płci: tergity odwłoka czarne, pierwsze trzy z długimi, rdzawobrązowymi włoskami, pozostałe pokryte włoskami w kolorze czarnym. U samic dodatkowo gęsta, rdzawoczerwona szczoteczka brzuszna – służy ona samicom pszczół brzuchozbieraczek, do których murarka należy, do zbierania i transportowania pyłku do gniazda. Gniazda zakłada nad ziemią, w dostępnych otworach o średnicy 5-6 mm, zarówno w ścianach lessowych i glinianych, jak i w pustych łodygach roślin, suchym drewnie czy suchych murach. Na gniazdo składa się od 2 do 20 nieregularnie ułożonych komórek lęgowych, oddzielonych ściankami ze mieszanych ze śliną gleby lub gliny. W każdej komórce złożone zostaje 1 jajo, samica zostawia tam też pokarm dla larwy w postaci pyłku. Murarka ogrodowa chętnie gnieździ się w agregacjach. Gatunek polilektyczny – zbiera pokarm z co najmniej 113 gatunków roślin z 29 rodzin. Szczególnie preferuje różowate, do których należy wiele uprawnych roślin owocowych: jabłoń (Malus Mill.), śliwa (Prunus L.), grusza (Pyrus L.), róża (Rosa L.) i bobowate – koniczyna (Trifolium L.), karagana (Caragana Fabr.). Chętnie wykorzystuje się ten gatunek do zapylania sadów i ogrodów.
Tekst: lic. Ewelina Berbeć, dr inż Paweł Migdał
Zdjęcia: Jakub Józefczuk