W świecie owadów istnieje wiele strategii umożliwiających przetrwania zimy, takie jak diapauza czy hibernacja. U niektórych gatunków pszczół przeżywa tylko matka, która wyłania się wiosną z obszaru chronionego, aby założyć i rozwinąć nową kolonię na lato. Pszczoły miodne nie zapadają jednak w sen zimowy: pozostają aktywne przez zimniejszy okres, pomimo ujemnych temperatur i braku kwiatów, na których mogłyby żerować. Zima nie jest im straszna, bo… same produkują ciepło.

Pszczoły miodne muszą mieć ciepło i pożywienie, aby przeżyć. Utrzymanie ciepła wymaga jedzenia i energii w postaci miodu, a jeśli rodzina wyczerpie swój zapas miodu, przed wiosną może zamarznąć na śmierć. Jest to jeden z powodów, dla których pszczoły miodne tak ciężko pracują w cieplejszych miesiącach, aby zebrać nektar, przetworzyć go, a następnie przechowywać duże ilości miodu. Gdy się kończy ustępuje, a ich nektar lub inne źródła cukru znikają, pszczoły miodne zaczynają osiedlać się na zimę. Kiedy temperatura zaczyna spadać, pszczoły tworzą kłąb zimowy. Królowa przestaje składać jaja późną jesienią i wczesną zimą, ponieważ zapasy żywności są ograniczone.