Prawdopodobnie najbardziej niezwykłe gniazda lęgowe budują pszczoły z gatunku Miesierka (Megachile). Jak wskazuje ich niemiecka nazwa gatunkowa („Blattschneiderbiene”, którą można przetłumaczyć jako „pszczoła przycinająca liście”), samica wycina żwaczkami okrągłe kształty z liści lub płatków. Zagina je na środku, zaciska wzdłuż między nogami i przenosi tak do gniazda. Zazwyczaj znajduje się ono w poziomym otworze lub szczelinie w martwym drewnie, między kamieniami lub pod korzeniami.
Rzeczywiste gniazdo składa się z kilku takich okrągłych kawałków, które są wbudowane w formację o kształcie cygara, w której znajdują się poszczególne komórki czerwiu. Przekrój
liścia również tworzy zamknięcie gniazda, dzięki czemu gniazda miesierek mogą być łatwo rozpoznawane z zewnątrz.
Samica zbiera i transportuje pyłek nie na nogach, jak pszczoły miodne, lecz na brzuchu, który wyposażony jest w tym celu w czerwono-czarną szczoteczkę. Samiec miesierki ziemnej
nosi na nogach szeroki grzebień z frędzlami, dzięki czemu jego „przedramiona” wyglądają jak duże, jasne rękawiczki z frędzlami. W połączeniu z typowymi dla miesierek żwaczkami
o kształcie łopaty nadaje mu to bardzo ciekawy wygląd.
W miejscach, gdzie na przykład na krawędziach liści glicynii lub róż pojawiają się widoczne okrągłe otwory, właściciele ogrodów nie muszą martwić się ewentualnymi szkodnikami.
Wręcz przeciwnie, jest to powód do radości, ponieważ można mieć pewność, że ogród jest schronieniem dla jednego z najciekawszych gatunków pszczół.
Tekst został zaczerpnięty z Kalendarza dla pszczelarzy 2021 opracowanego w ramach projektu przez LEBENs(T)RÄUME e.V., dzięki uprzejmości www.bienesuchtbluete.de