Występuje na terenie całego kraju, jedna z najczęściej spotykanych pszczół wiosennych. Pojawia się od końca marca do połowy czerwca. Jej ciało jest krępe, głowa i tułów są gęsto pokryte nieregularnymi włoskami. U samic występują dwie formy barwne: jasna (barwa od szarobrązowej do rdzawoczerwonej) i ciemna – całkowicie czarna, z wyjątkiem rdzawoczerwonej szczoteczki na odnóżach trzeciej pary. Samce mają żółty rysunek na twarzy, kolorystyka ich owłosienia jest podobna jak u formy jasnej samic, tylko koniec odwłoka jest czarny, i odnóża pokryte są rzadkimi, czarnymi włoskami, na stopie środkowej pary odnóży włoski są długie. Gniazda zakłada kolonijnie, 3-5 cm nad ziemią, w skarpach piaskowych i glinianych, ścianach lessowych, też w murach i spoinach starych budynków. Korytarz główny rozgałęzia się na boczne, na końcu każdego z nich 2 lub 3 komory lęgowe. Jest gatunkiem polilektycznym – odwiedza przynajmniej 85 gatunków roślin z 25 rodzin, głównie są to jasnotowate, ogórecznikowate i różowate np.: jasnoty (Lamium L.), bluszczyk kurdybanek (Glechoma hederacea L.), miodunka plamista (Pulmonaria officinalis L.), farbownik lekarski (Anchusa officinalis L.), jabłoń domowa (Malus domestica Borkh.), grusza pospolita (Pyrus communis L.).
Tekst: lic. Ewelina Berbeć, dr inż Paweł Migdał
Zdjęcia: Jakub Józefczuk