Większość wszystkich gatunków pszczół zbiera mieszankę nektaru i bogaty w białko pyłek kwiatowy jako pożywienie dla swojego potomstwa. Inaczej jest z pszczołami żywiącymi się
roślinami oleistymi.
Oprócz pyłków do odżywiania larw wykorzystują one tłusty olej z niektórych „oleistych kwiatów” tojeści. Dwa gatunki pszczół lubiących rośliny oleiste pochodzą z naszych
szerokości geograficznych: skrócinka żółtonoga i skrócinka europejska (Macropis fulvipes i Macropis europaea).
Nazwa rodzaju „skrócinka” wynika z wyraźnie pogrubionych tylnych kończyn samca, którego łatwo odróżnić od samicy po jego głowie odznaczającej się na żółto.
Do wchłonięcia oleju kwiatowego skrócinki używają specjalnych przyssawek po wewnętrznej stronie przedniej i środkowej części nóg, a transport do gniazda odbywa się za pomocą
gęstych, puszystych włosków na tylnych kończynach.
Macropis europaea buduje swoje gniazda w pobliżu tojeści pospolitej, kilka centymetrów pod trawą lub mchem, często również na brzegach i (w przeciwieństwie do większości innych
pszczół) w miejscach wilgotnych lub zacienionych. Do zaimpregnowania ścian komórek czerwiu przed wilgocią używa oleju tojeści pospolitej. Aby wspomóc skrócinkę, należy
oszczędzać zapasy tojeści podczas koszenia trawy. Odwdzięczy się nam za to wieloma ładnymi żółtymi kwiatami.